Akcja toczy się za czasów panowania Bolesława Śmiałego w trakcie jego wyprawy na kijów. Wiarołomna żona zabija męża - rycerza, ze strachu przed wykryciem zdrady. Grzebie go i na jego grobie zasiewa lilie (symbol odpuszczenia winy). Nie żałuje swojego czynu, boi się tylko kary. Prześladują ja koszmary. Radzi się pustelnika Autor przedstawi w dziele anatomię zbrodni. Na motywy Raskolnikowa składa się szereg przyczyn. Rodion zabił jednak przede wszystkim dlatego, że czuł się jednostką wybitną, której nie dotyczą ziemskie kategorie dobra, zła, kary czy prawa. Bohater odnajduje w swojej psychice aprobatę dla zbrodni, zabija głównie z ciekawości. Rodion Raskolnikow - motywy zbrodni. Motywem przewodnim dzieła „Zbrodnia i kara” Dostojewskiego jest morderstwo, o czym świadczy sam tytuł. Na początku musimy zaznaczyć, że każde morderstwo jest godne potępienia, niezależnie od motywu. Każdy morderca ma inny charakter, inną osobowość, która bardziej lub mniej przyczynia się W dramacie Słowackiego zbrodniarze zostają ukarani. Zbrodnie są pomszczone między innymi przez naturę. Nawiązuje to do praw Boskich. Świat jest podporządkowany Bogu, zatem zbrodnia nie może pozostać bez kary. Motyw matki Matka w Balladynie jest starszą, spracowaną wdową. Wychowuje dwie córki, które szczerze kocha. Tak, było jawne nawiązanie do Zbrodni i kary, jest przecież nawet scena, w której bohater czyta Dostojewskiego. W filmie najbardziej spodobał mi się zwrot akcji- z romansidła nagle zmienił się w hmmm moze krymianał to już za dużo powiedziene, ale coś na ten kształt. fakt faktem- ,,Wszytsko gra" zaskakuje! Juliusz Słowacki „Balladyna” - czas i miejsce akcji. Opracowanie. „Balladyna” to dramat Juliusza Słowackiego zrywający z antyczną zasadą trójjedności czasu, miejsca i akcji. Miejsce akcji zmienia się. Są to zarówno miejsca prawdziwe, realne oraz historyczne, jak i te fantastyczne, wymyślone. nDSjVyW. Pozytywizm i II połowa XIX wieku to „epoka powieści”: czas, w którym powstawały książki do dziś uważane za modelowe dla gatunku. Jedną z nich jest Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego. Zapraszamy do lekcji z EQURSem! [lwptoc] Geneza Zbrodni i Kary Zbrodnia i Kara to rosyjska powieść autorstwa Fiodora Dostojowskiego. Powstała w latach 1865-1866 w czasie szczególnie trudnym dla pisarza. Doskierwała mu bieda, obawa przed pójściem do więzienia. A także męczące ataki padaczki. Nie sprzyjało to tworzeniu powieści jednakże wszystkie te czynniki pobudzały wyobraźnię autora. A więc napięcie to wzmagało w Dostojowskim zakończenie dzieła. Powieść wynika z wieloletnich przemyśleń Fiodora rozwija problemy nurtujące go. Poruszane przez niego w poprzednich utworach takie jak zaprzeczenie ideałom, kryzys wartości, pragnienie odkrycia nowych ideii. Zbrodnia i kara jako powieść polifoniczna Powieść polifoniczna to inaczej powieść wielogłosowa. Taka, w której fabuła przedstawiana jest i komentowana z kilku perspektyw. Nie ma tu jednego, wszechwiedzącego, trzecio lub pierwszoosobowego narratora. O wydarzeniach dowiadujemy się zarówno z długich dialogów (z czego najważniejszy jest ten, który toczy się między Sonią a Raskolnikowem, ale nie tylko – także to, co mówi ojciec Sonii czy śledczy Porfiry jest elementem narracji), jak i wewnętrznych monologów Raskolnikowa. Mało tego, same myśli Raskolnikowa są wieloaspektowe. Co innego mówi nam jego racjonalna argumentacja, uzasadnianie swojego czynu logiką itd., co innego opisywane emocje bohatera, a jeszcze co innego – jego sny. [mopinia] Zbrodnia i kara jako powieść psychologiczna W pozytywizmie psychologia stawała się coraz popularniejsza, ludzie zaczęli się nią interesować, a przez to bohaterowie literaccy byli „pogłębieni”. Motywacje ich zachowań stają się złożone, a charakter trudny do zdefiniowania kilkoma epitetami. Psychologiczny aspekt powieści wynika ze złożoności głównego bohatera. A także z faktu, że czytelnik może śledzić to, jak zmienia się Raskolnikow, łączyć wątki z jego dzieciństwa z tym, jak zachowuje się w dorosłości itd. Zbrodnia i kara jako powieść kryminalna Powieść Dostojewskiego ciężko z jednej strony nazwać kryminalną: ostatecznie czytelnik nie rozwiązuje żadnej zagadki. Jednak można uznać, że w pewnym sensie spełnia ona warunek tego gatunku. W momencie, w którym śledczy Porfiry zdradza, jak krok po kroku łączył fakty. Zachęcamy do obejrzenia również naszej krótkiej, pięciominutowej lekcji na ten temat (KLKNIJ TUTAJ) [mreklama] Geneza „Zbrodni i kary”Dostojewski napisał „Zbrodnię i karę” zainspirowany lekturą dzieł Puszkina. Można ponadto odnaleźć w niej ślady prawdziwych zbrodni, o jakich pisarz czytał w prasie.„Zbrodnia i kara” powstała w latach 1865-1866 i ukazywała się w odcinkach w czasopiśmie „Ruskij Wiestnik”. W całości wydano ją w roku Dostojewski pisał powieść w nędzy i poczuciu strachu, że trafi za długi do więzienia. Cierpiał na padaczkę. Ciężkie warunki życia pobudziły jego wyobraźnię, dzięki czemu powstało wyjątkowe w historii literatury problemami Dostojewski spotkał się również w czasie publikowania książki. Kłopotów przysporzyła mi cenzura oraz wydawca – pismo „Russkij Wiertnik”. Pilnowano, by w utworze nie znalazły się niemoralne treści. Niektóre partie tekstu autor musiał skrócić, gdyż „urzędnikom” nie pasowała postać i miejsce akcji „Zbrodni i kary”Czas akcji nie został dokładnie określony. Chodzi zapewne o czasy tożsame z tymi, w których powieść powstawała – lata 60. XIX wieku. Akcja powieści rozpoczyna się lipcu, a kończy kilka miesięcy później, gdy Raskolnikow przyznaje się do winy. Epilog obejmuje następny rok po wyznaniu zbrodni – pierwszy rok z ośmioletniej katorgi na wydarzeń zostało bliżej określone – to Petersburg, ówczesna stolicy Rosji. Miasto położone jest na północy kraju, dlatego klimat sprzyja chorobom. Mimo że Dostojewski nie odrysował dokładnie miasta, udało mu się uchwycić niepokojącą atmosferę tego epilogu rozgrywa się natomiast w nieznanym miejscu na Syberii (tam Raskolnikow odbywa karę za morderstwo). Polecamy również: Zbrodnia i kara - plan wydarzeń 1. Przygotowanie Raskolnikowa do obrabowania i zabicia lichwiarki 2. Rozmowa z Marmieładowem 3. Zabicie lichwiarki. Więcej » Zbrodnia i kara - bohaterowie Zbrodnia i kara - problematyka „Zbrodnia i kara” to polifoniczna powieść realistyczno-psychologiczna. Jest to gatunek charakterystyczny dla twórczości Dostojewskiego. Utwór realistyczny, które odzwierciedla świat rzeczywisty, dokładnie opisując i charakteryzując bohaterów, został wzbogacony o dodatkowe... Więcej » Zbrodnia i kara - motywy Motyw ofiary - ofiarami zbrodni Raskolnikowa stają się stara lichwiarka Aldona i jej przyrodnia siostra, Lizawieta. Giną od uderzenia siekierą. Istnieje jednak jeszcze jedna ofiara tej zbrodni – sam winowajca. Więcej » Zbrodnia i kara jako powieść polifoniczna Termin polifonia w języku starogreckim oznacza „wiele głosów”. Pierwotnie stosowany był w muzyce, by opisywać utwory, w których dwa lub kilka głosów prowadzonych było niezależnie od siebie. Niebawem został on przeniesiony na grunt literacki, gdzie służył do opisywania dzieł o... Więcej » Miejsce akcji w literaturze stanowi bardzo ważny element kompozycyjny. Jest tłem dla wydarzeń a niekiedy nawet bohaterem utworu. Taki zabieg zastosował Dostojewski w „Zbrodni i Karze”. Akcja powieści rozgrywa się w Petersburgu, mieście w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską. Jest ono również ukazane w „III części Dziadów” Mickiewicza. Obie kreacje miasta różnią się nieco od siebie. Mickiewicz ukazał Petersburg, jako stolicę totalitaryzmu. Miasto było zbudowanie na bagnistych terenach, jego wzniesienie wymagało ogromnej pracy i poświęcenia wielu istnień, dla kaprysu artykuł aby odblokować treśćMiejsce akcji w literaturze stanowi bardzo ważny element kompozycyjny. Jest tłem dla wydarzeń a niekiedy nawet bohaterem utworu. Taki zabieg zastosował Dostojewski w „Zbrodni i Karze”. Akcja powieści rozgrywa się w Petersburgu, mieście w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską. Jest ono również ukazane w „III części Dziadów” Mickiewicza. Obie kreacje miasta różnią się nieco od siebie. Mickiewicz ukazał Petersburg, jako stolicę totalitaryzmu. Miasto było zbudowanie na bagnistych terenach, jego wzniesienie wymagało ogromnej pracy i poświęcenia wielu istnień, dla kaprysu rządzącego. Miało ono symbolizować potęgę i moc cara, a było aktem jego despotyzmu. Dostojewski używa określenia „miasta półwariatów”. Stylizuje Petersburg na ojczyznę ludzi upadłych. Znajduje się tam zaskakująca liczba domów publicznych i pracujących tam kobiet. Owe panie posiadały żółte karty, czyli dokumenty zezwalające na prostytucję. Było jednak wiele takich, które zajmowały się tym nielegalnie. Oznacza to, że liczba prostytutek w Petersburgu była znacznie większa, niż można się było domyślać. Większość z nich zmuszała do pracy sytuacja materialna. Miasto było pogrążone w nędzy, brudne i zaniedbane. Wielu ludzi, głównie mężczyzn załamanych bezradnością i życiowym niepowodzeniem uciekało do alkoholu. Alkoholizm był bardzo powszechnym problemem. W powieści jego obrazem była postać Marmieładowa, który całe dnie spędzał w knajpach lub szynkach. Należałoby tutaj dodać, że ich liczba w Petersburgu była bardzo duża, na jednej, krótkiej ulicy mogło się ich znaleźć nawet kilkanaście. Nie ułatwiało to ludziom wyjścia z nałogu. Główny bohater „Zbrodni i Kary” również borykał się z problemem biedy. Jego pokój znajdował się na poddaszu starej kamiennicy, był bardzo mały i bardzo zaniedbany, został nawet porównany do trumny. Wszystko, co go otaczało, zarówno w mieszkaniu, jak i na zatłoczonych ulicach miasta przypominało mu o jego życiowej porażce. Ponure, zakurzone miasto oddziaływało na jego psychikę. Można nawet stwierdzić, że to poczucie grozy dookoła niego przyczyniło się do zrodzenia w jego głowie myśli o morderstwie. Głównym celem Raskolnikowa, poza pobudkami materialnymi, była chęć ulepszenia świata, usunięcia jednostki złej, za jaką uważał starą lichwiarkę, żerującą na ludzkim nieszczęściu. Zatem gdyby nie doświadczał problemów społeczeństwa i nie spotykał się z nimi na co dzień, we wszystkich zaułkach miasta, nie czułby potrzeby ratowania ludzkości. Dowodzi to jak wielką rolę odegrał Petersburg w kształtowaniu się myśli bohaterów, a także wydarzeniach mających tam miejsce. Zarówno w „Dziadach”, jak i „Zbrodni i karze” Petersburg przedstawiony został w mrocznej scenerii. Podstawową różnicą jest jednak fakt, iż Mickiewicz swoim obrazem miasta chciał oddać jego potęgę i wielkość, zaś Dostojewski ukazał upadek i najszpetniejszą jego postać, a także ogromny wpływ na losy bohatera. 1-2Części 3-5Część 6Interp./ Epoka literacka Pozytywizm Biografia autora Fiodor Dostojewski w Wikipedii Geneza dzieła “Zbrodnia i kara” to powieść, którą Dostojewski pisał powieść kilka lat. Przyczynkiem były losy prawdziwego człowieka, niejakiego Czistowa. Był to spokojny mężczyzna w wieku 27 lat. W roku 1865 zabił dwie starsze kobiety, kucharkę i praczkę, zabijając je siekierą. Czistow był rakolnikiem, z rosyjskiego innowiercą, odszczepieńcem, który protestował przeciwko religii prawosławnej reformowanej przez patriarchę Nikona. Dzieło zostało wydane w czasopiśmie w 1866 roku i w postaci książkowej w 1867 r. Budowa utworu Powieść składa się z sześciu części. W skład części wchodzą rozdziały o numerach rzymskich. Narrator jest trzecioosobowy, często używający określeń typu “prawdopodobnie” lub “wydaje się”, co oznacza, iż nie jest to narrator wszechwiedzący. Czas i miejsce akcji Akcja powieści rozgrywa się przez 2 tygodnie w lipcu 1865 roku w Petersburgu, a także w Epilogu na Syberii, gdzie zostaje zesłany główny bohater po procesie sądowym. Zbrodnia i kara w teatrze w Tarnowie Bohaterowie Rodion Raskolnikow, Pulcheria Aleksandrowana Raskolnikowa – matka Rodiona, Sonia (Zofia) Marmieładow, Dunia (Awdotia) Romanowna Raskolnikowa – siostra Rodiona, Dymitr Prokoficz Razumichin, Arkadiusz Swidrygajłow, Piotr Pietrowicz Łużyn, Alona Iwanowna, Lizawieta Iwanowna, Siemon Zachary Marmieładow, Katarzyna Iwanowna Marmieładow, Andrzej Siemionowicz Lebiezatnikow, Porfiry – inspektor, Zosimow – lekarz. Zobacz film “Zbrodnia i kara” w reż. Menahema Golana z 2002 r. Ocena na 4,6. Streszczenie 1-2Części 3-5Część 6Interp./ EPOKA Pozytywizm BIOGRAFIA AUTORA Fiodor Dostojewski w Wikipedii GENEZA DZIEŁA Dostojewski pisał powieść kilka lat. Przyczynkiem były losy prawdziwego człowieka, niejakiego Czistowa. Był to spokojny mężczyzna w wieku 27 lat. W roku 1865 zabił dwie starsze kobiety, kucharkę i praczkę, zabijając je siekierą. Czistow był rakolnikiem, z rosyjskiego innowiercą, odszczepieńcem, który protestował przeciwko religii prawosławnej reformowanej przez patriarchę Nikona. Dzieło zostało wydane w czasopiśmie w 1866 roku i w postaci książkowej w 1867 r. BUDOWA UTWORU Powieść składa się z sześciu części. W skład części wchodzą rozdziały o numerach rzymskich. Narrator jest trzecioosobowy, często używający określeń typu “prawdopodobnie” lub “wydaje się”, co oznacza, iż nie jest to narrator wszechwiedzący. CZAS I MIEJSCE AKCJI Akcja powieści rozgrywa się przez 2 tygodnie w lipcu 1865 roku w Petersburgu, a także w Epilogu na Syberii, gdzie zostaje zesłany główny bohater po procesie sądowym. Zbrodnia i kara w teatrze w Tarnowie BOHATEROWIE Rodion Raskolnikow, Pulcheria Aleksandrowana Raskolnikowa – matka Rodiona, Sonia (Zofia) Marmieładow, Dunia (Awdotia) Romanowna Raskolnikowa – siostra Rodiona, Dymitr Prokoficz Razumichin, Arkadiusz Swidrygajłow, Piotr Pietrowicz Łużyn, Alona Iwanowna, Lizawieta Iwanowna, Siemon Zachary Marmieładow, Katarzyna Iwanowna Marmieładow, Andrzej Siemionowicz Lebiezatnikow, Porfiry – inspektor, Zosimow – lekarz.

miejsce akcji zbrodni i kary